Merhaba 

 Öncelikle kendimi daha detaylı tanıtarak başlamak istiyorum😊 Ben Deniz. 24 yaşımdayım. Çocukluğum küçük bir şehirde ailemle geçti. Bir sağlık meslek lisesini bitirdikten sonra herkes gibi ben de üniversiteye gitme heyecanı içindeydim. Kendi branşımı bırakmayı asla istemedim ve bu alanda tercihlerimi yaptım. Yine küçük bir şehrin içindeydim. Bir çok güzel dostluklar kurdum. Herkes gibi iyi ve kötü anılarım oldu. Sonunda her şeyi geride bırakıp üniversite diplomamı almış oldum. Diplomamı almak yeterli olmadı. Kendi ayaklarım üstün durmam için bölüm sınavımı kazanıp, atanmam ve mesleğime başlamam gerekiyordu. Bu sınavda asla yüzüm gülmedi. Ben annelerin çocuklarıyla kıyasladığı, örnek gösterdiği mükemmel komşu çocuğu olamadım 😅

 Bir kaç büyük şehirde sayısını unuttuğum bir çok hastaneye CV'mi bıraktım. Yeni mezun olduğum için onlara göre iş deneyimim yoktu. Bir kaç klinik dışında hiç bir özel hastaneden geri dönüş alamadım. Zorlu ulaşım ve kalacak yer problemlerinden dolayı ben istesem de ailem kabul etmedi. Ve hiç bir şeyin toz pembe  olmayacağını o zaman anlamaya başlamıştım. Aylar sonra bir arkadaşımın referans olmasıyla yazlık bir şehirde sezonluk işte çalıştım. İnsanlar şezlonglarında uzanırken; ben acil müdahale durumları için otel müşteri alanlarında dolanıp duruyordum. Çalıştığım kliniğin deyimiyle müşteri yakalamaya çalışıyordum. Bu işin bana göre olmadığını biliyordum. Yine de işimden ayrılmak istememiştim ve yaz sezonu boyunca devam ettim. Sezonluk iş bittikten sonra ailemin yanına tekrar döndüm.

 Ailemin yanına geldiğimde artık onları dinlemenin daha iyi olduğunu düşünerek, onların yanında  yaşamaya karar verdim. Uzun süre bir yerde çalışmadan evimde zaman geçiriyordum. Sıkılmaya hatta depresyona girmeye başlamıştım. Ailem şehrimdeki özel bir hastanede hemşire olarak çalışabileceğimi söyledi. Israrları üzerine ben de CV'mi bıraktım. Aylar sonra gelen arama sonrasında  burada işe başladım. Beni orada nelerin beklediğinden bir haber... 😓

Bildiğim bütün her şeyi unuttuğumu ve  köreldiğini hissediyordum. Elimden geldiğince işime adapte olmaya çalıştım. Yaşadığım onca mobbinge karşı mücadele verdim. Asla bir yerlere gelebilmek için sorumlularım dahil, kimseye sevimli ya da yakın görünme çabam olmadı. . Öğrenme merakımla birlikte ben de imrendiğim insanlar gibi kimseye bir şey sormadan iş yapamaya başlamıştım.  Başarmıştım... Ve benden sonra işe alınan kişilere asla mobbing yapmadan bir şeyler bile öğretmeye başlamıştım. Benim sayemde bir şeyler öğrenmeyi ve işe gelmeyi sevdirmiştim onlara😇 Ve bir yılı aşkın bir süredir de burada çalışmaya devam ediyorum... 

Beni biraz olsun tanımış bulunuyorsun ve bir sonraki yazımda onu sana anlatmak için sabırsızlanıyorum...